Αγαπητοί μου Έλληνες, παρακολουθώ από πολύ κοντά τις εξελίξεις στην Αμφίπολη. Για την ακρίβεια όταν έμαθα για τα πρώτα ευρήματα έβγαλα εισιτήριο για Ελλάδα και έκτοτε μοιραζόμουν με τον μπάτλερ μου ένα αντίσκηνο σχεδόν δίπλα στις ανασκαφές. Ένα γενναιόδωρο μπαξίσι έφτανε για να μην με ενοχλήσει κανένας.

Έχω κληρονομήσει την αγάπη μου για την αρχαία ελληνική τέχνη από τον προ-προπάππο μου, τον λόρδο Έλγιν. Από μικρό παιδί με πήγαινε ο πατέρας μου στο Βρετανικό μουσείο να θαυμάσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα και φούσκωνα από υπερηφάνεια όταν μου εξηγούσε ότι αν δεν είχαν μεταφερθεί θα είχαν πιθανότατα καταστραφεί από τους Οθωμανούς.

Όμως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο λόρδος Έλγιν επέλεξε να πουλήσει τα γλυπτά στη Βρετανική κυβέρνηση και ειδικά για τόσο ευτελές ποσό. Τουλάχιστον ας τα κρατούσε στην πατρίδα μας, τη Σκωτία (παρεμπιπτόντως, στο δημοψήφισμα θα ψηφίσω «ναι»). Ακόμα καλύτερα ας τα έφερνε σπίτι, στην οικογενειακή έπαυλη. Πόσες συζητήσεις θα προκαλούσαν στις δεξιώσεις, πόσες κυρίες θα θαμπώνονταν από την ομορφιά τους, πόσο περιζήτητος θα ήμουν...

Ήρθε η ώρα να επανορθώσω. Στην αρχή σκέφτηκα να τσιμπήσω τις Σφίγγες που βρέθηκαν στην είσοδο αλλά μου φάνηκαν πολύ φολκλόρ για τα γούστα μου. Νομίζω η μητέρα θα συμφωνούσε. Αντίθετα, οι Καρυάτιδες ήταν ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου για τον κήπο. Όταν τις είδα ενθουσιάστηκα, «βίντατζ με μια μοντέρνα πινελιά, αυτό ακριβώς που ονειρευόμουν», είπα μέσα μου.

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές πρέπει πια να πλησιάζω σπίτι. Σας γράφω για να σας ευχαριστήσω, είναι πολύ δύσκολο να διακοσμήσει κάποιος το σπίτι του αυτές τις μέρες. Α, και οι γαλαζοαίματοι όποτε θέλετε να περάσετε να δείτε τις Καρυάτιδες, θα είναι μούρλια.

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.