Νέα δεδομένα στη διένεξη μεταξύ Ιράν και Αζερμπαϊτζάν προέκυψαν μετά από ανακοίνωση του ιρανικού Υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία καθιστά σαφές πως στο εξής θα αναφέρεται στο Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποιώντας το όνομα της πρωτεύουσας του, Μπακού. Υψηλόβαθμος ιρανός αξιωματούχος δήλωσε χαρακτηριστικά: “Χρειάζονταν άμεσες ενέργειες. Οι προσπάθειες του Μπακού να σφετεριστεί το όνομα Αζερμπαϊτζάν αποτελούν προσβολή για την ιστορία και τον πολιτισμό του περσικού έθνους. Το Αζερμπαϊτζάν είναι ιρανικό. Εμείς το σκεφτήκαμε πρώτοι.”
Το επίκεντρο του προβλήματος είναι η ιρανική επαρχία Αζερμπαϊτζάν, η οποία βρίσκεται στο βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας, στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν. Το Ιράν, θεωρώντας ότι το όνομα είναι καθαρά ιρανικό, αμφισβητεί την ονομασία της γειτονικής χώρας, ενώ το Αζερμπαϊτζάν από την πλευρά του απορρίπτει τις ιρανικές θέσεις ως “αβάσιμες και, ειλικρινά, τρομερά βαρετές”. Η διένεξη σχετικά με το όνομα χρονολογείται τουλάχιστον από το 1992, χρονιά ανεξαρτητοποίησης του Αζερμπαϊτζάν από την ΕΣΣΔ, ενώ κλιμακώθηκε μετά την διοργάνωση της Eurovision 2009, όπου το φιλμ του Αζερμπαϊτζάν έδειχνε πλάνα του ιρανικού μνημείου Maqbaratoshoara (φωτο). Στην κίνηση αυτή η Τεχεράνη είχε απαντήσει αποκλείοντας το Αζερμπαϊτζάν από το διεθνή διαγωνισμό Γενιοφορίας, του οποίου ήταν διοργανωτής.
Η σημερινή ανακοίνωση έρχεται ως συνέχεια των γεγονότων στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όπου πολλές αναφορές ήθελαν Ιρανές αθλήτριες να προσπαθούν να “σαμποτάρουν” συναθλήτριες τους από το Αζερμπαϊτζάν κλέβοντας τους τα παπούτσια τρεξίματος (spikes). Μάλιστα, αναλυτές εκτιμούν ότι πρόκειται για μέρος ευρύτερου σχεδίου, πιθανότατα στα πρότυπα της αντίστοιχης ελληνικής στρατηγικής στο Μακεδονικό, όπου η ελληνική εξωτερική πολιτική προσπάθησε να επιβάλλει το όνομα Σκόπια, δίχως φυσικά επιτυχία.
Το Ήταν να μη γίνει η αρχή: Η δεκαετία 2011-2020 από το Κουλούρι κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Αίολος.
Απόψεις
Στην Ελλάδα που ο νοικοκύρης κοιμόταν με τα παράθυρα ανοιχτά, είχε εμπιστοσύνη στην ασφάλεια και στους θεσμούς και φρόντιζε να καταδώσει όποιον δεν συμφωνούσε. Στην Ελλάδα που είχε δρόμους, είχε αρχές και είχε τη φλόγα του φοίνικα.