Βρέθηκα χθες στο κέντρο της Αθήνας και παρακολούθησα τον τερματισμό των μαραθωνοδρόμων στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο και δεν σας κρύβω ότι απόρησα και εκνευρίστηκα.

Πιστεύετε ειλικρινά ότι αν είχα άλλη επιλογή θα έκανα τη διαδρομή Μαραθώνας - Αθήνα με τα πόδια; Θεωρείτε ότι αν είχα την πολυτέλεια ενός αυτοκινήτου, ενός ποδηλάτου ή έστω του προαστιακού, θα προτιμούσα να τρέχω σαν τον χαζό 42 χιλιόμετρα; Δεν θέλω να χαλάσω το πανηγυρικό κλίμα της χθεσινής ημέρας, αλλά θα ήθελα να σας θυμίσω ότι μόλις έφτασα στην Αθήνα και μοιράστηκα τα χαρμόσυνα νέα περί της νίκης μας επί των Περσών, πέθανα. Επαναλαμβάνω, πέθανα! Δεν είναι αρκετό αυτό για σας εμποδίσει απ' το να με μιμείστε;

Για να μην μιλήσω για το γεγονός πως υποτίθεται η διοργάνωση γίνεται προς τιμήν μου. Αν πραγματικά θέλατε να με τιμήσετε, γιατί τον ονομάσατε Μαραθώνιο κι όχι ας πούμε Φειδιππίδιo; Εγώ δεν έτρεξα; Εγώ δεν πέθανα; Μήπως σηκώθηκε η περιοχή του Μαραθώνα και ξεκίνησε να τρέχει και δεν το ξέρω;

Για να μην το κουράζουμε λοιπόν, σοβαρευτείτε. Το 490 π.Χ. δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, να πάω άνετος να πω τα νέα στους Αθηναίους. Επίσης σας θυμίζω ότι τότε δεν υπήρχαν τηλέφωνα και αναγκάστηκα να ξεκινήσω να τρέχω. Σήμερα τι δικαιολογία έχετε και τρέχετε πρωινιάτικα τόσα χιλιόμετρα;

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.