Ίσως φτιάξω κόμμα με το όνομά μου, ίσως το ονομάσω Ελληνική Γιορτινή Ώρα, θα το δούμε αυτό, ίσως βάλω υποψηφιότητα για πρόεδρος της Δημοκρατίας, για βασιλιάς, για αυτοκράτορας. Εγώ. Θα το αποφασίσω εγώ. Το σίγουρο είναι ότι έχω δίκιο, έπραξα σωστό και είμαι ο καλύτερος και ο πιο σωστός. 

Έγινα ποινικολόγος, για να καταφέρνω να πείθω τους δικαστές πως δολοφόνοι, εκβιαστές και απατεώνες είναι αθώοι και αξίζουν να κυκλοφορούν ανάμεσα στα παιδιά μας. Αυτή είναι μια πραγματική επαγγελματική πρόκληση κυρίες και κύριοι. 

Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή αφορά κι έναν λειτουργό της εκκλησίας μου, ο οποίος βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ε λοιπόν, η απόφαση του τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αιγίου Ελλάδος Γης, κατά του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου, ήταν ντροπιαστική.

Γιατί δεν επισκέφτηκε και τους υπόλοιπους πλανήτες, για ποιο λόγο δεν επέλεξε εξωγήινους μαθητές και δεν σταυρώθηκε και στην επιφάνεια του Άρη; Θέλετε να πείτε ότι ο Χριστός μας ήταν ρατσιστής και επέλεξε μόνο το ανθρώπινο είδος; 

Ακούω διάφορους δημοσιογράφους, αναλυτές και λοιπούς να δηλώνουν πως με τη συμφωνία κυβέρνησης και τραπεζών «πρασινίζουν» τα δάνεια και άλλες τέτοιες ανοησίες. Όσο και να το θελήσουν, εμείς πρασινοφρουροί δεν γινόμαστε.

Η γραφή με δύο «λ» οφείλεται σε αρχαίο φονολωγικό νόμο της αρχαίας ελληνικής, που οδηγούσε σε υπερέκταση του συμφώνου που είναι ανάμεσα σε δύο βραχέα φωνήαιντα (για όσους θυμούνται ακόμα πως ήταν η γλώσσα μας προτού πατήσουν οι δυτικοί εισβολείς το πόδι τους στο τημημένο ελληνικό χώμα).

Και τον Άγιο Πέτρο και τον Κρόιφ να έφερνα εκεί κάτω, δίπλα στον Σάμαρη, τον Πέλκα και τον Ζέκα, θα έχαναν. Σπαθιά να κατάπινα, στο νερό να περπατούσα, ο Άγγελος θα έβαζε τον Σιώπη να με στηρίξει. Ε όχι ρε παιδιά, δεν θυσιάστηκα γι' αυτό.