Όπως προανήγγειλα και στο Twitter, χθες το βράδυ πήρα τον 15χρονο γιο μου και τον πήγα να δούμε τον Τζόκερ.

Μπορεί εκείνος να το είχε δει ήδη και σήμερα να κουτουλάει αφού έχει σχολείο και τον πήγα να δει ταινία στις 10.30 το βράδυ, όμως δεν ήθελα να το χάσω. Έπρεπε να έχω άποψη και δεν προλάβαινα να διαβάσω τις κριτικές που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής.

Ε λοιπόν το βρήκα μέτριο, με τρύπες στην πλοκή. Πόσο πιο απλά θα είχαν γίνει όλα αν ο Τζόκερ προσπαθούσε να βάλει μια βόμβα στα γραφείου του καναλιού που δούλευε ο Ντε Νίρο, εκείνη έσκαγε στα χέρια του και έτσι η αστυνομία τον έπιανε και έβρισκε πάνω του όλα τα στοιχεία που αποδείκνυαν ότι εκείνος είχε κάνει τους φόνους στο μετρό.

Έτσι λειτουργεί η σωστή αστυνομία, περιμένει να γίνει ένα λάθος, και κάποια στιγμή, μετά από 10,20,30 χρόνια, κάποια στιγμή δικαιώνεται. Δεν είναι τυχαίο που το Γκόθαμ Σίτι είναι μπάτε σκύλοι αλέστε, δεν έχει έναν υπουργό σαν εμένα να επιβάλλει την τάξη.

Τέλος πάντων, μέτριο, απογοητεύτηκα. Ανυπομονώ να βγει η ταινία του Σεφερλή.

Το Ήταν να μη γίνει η αρχή: Η δεκαετία 2011-2020 από το Κουλούρι κυκλοφορεί σύντομα στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Αίολος.