Εντάξει, καλές οι Ευρωλίγκες, τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια μετάλλια, καλές οι ατομικές και ομαδικές διακρίσεις, αλλά ειλικρινά, τι νόημα έχουν όλα αυτά όσο δεν μπορούν να με αναγνωρίσουν οι Έλληνες;

Τίποτα δεν μετράει, τίποτα δεν με γεμίζει και δεν με κάνει αληθινά ευτυχισμένο, καμιά χαρά μου δεν είναι ολόκληρη, όσοι οι Έλληνες με αποκαλούν προκλητικό, εριστικό, αντιπαθητικό και όλα αυτά τα σκληρά επίθετα. Σας διαβεβαιώνω μάλιστα, πως κάπως έτσι αισθάνονται και οι συμπαίκτες μου.

Στα αποδυτήρια μετά τη νίκη επί των Αργεντινών, υπήρξε προβληματισμός. Μια βουβαμάρα θα έλεγα. Κι αυτό γιατί και πάλι υπήρξαν Έλληνες που μας αμφισβήτησαν και μας αποκάλεσαν άχρηστους, προκλητικούς και κλέφτες. Κι όπως ξέρετε, τίποτα δεν έχει σημασία, καμία παγκόσμια διάκριση και αναγνώριση, αν δεν σε παραδεχτούν οι Έλληνες.

Τρεις ώρες έκλαιγε στα αποδυτήρια ο Μαρκ Γκασόλ. 40 χρονών κοντεύει να φτάσει μπας και τον αναγνωρίσουν οι Έλληνες. Θα συνεχίσουμε όλοι όσο χρειαστεί, μήπως και κλείσουμε την καριέρα μας με αυτό το παράσημο. Συγγνώμη για όλα.