Μετά από τέτοια αρχή εβδομάδας δεν με νοιάζει τίποτα πλέον, μακάρι όλες οι μέρες να είναι έτσι. Πόσοι δηλαδή μπορούν να πουν ότι έχουν τσουγκρίσει ποτήρια με τον Μακαριώτατο και του έχουν φορέσει το Αναμνηστικό Μετάλλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος;

Και καλά τα θηλυκά, πώς με καταλάβουν, αυτές πάντοτε το μόνο που γνώριζαν ήταν να με ερωτεύονται και να γεύονται τη σάρκα μου, δεν περιμένω να κατανοήσουν τις αλήθειες μου. Αλλά κι εσείς βλάχοι αρσενικοί Έλληνες, δεν μπορείτε να πιάσετε το πνεύμα μου;

Η χώρα μας άλλωστε είναι υπέροχη και τις γιορτές, ενώ και όσοι συμπατριώτες μας διάλεξαν να πάνε στην Μποτσουάνα για διακοπές και αναγκάστηκαν να τις ακυρώσουν, ας προτιμήσουν κάποιον εγχώριο χειμωνιάτικο προορισμό.

Αποφάσισα να πίνω ένα ποτήρι το πρωί για μία εβδομάδα ώστε να μελετήσω την επίδραση που θα έχει στο σώμα και τον οργανισμό μου. Έβραζα μια κούπα νερό, το άφηνα λίγα λεπτά να πέσει κάπως η θερμοκρασία του μετά ανακάτευα μια κουταλιά τσιμεντοκονίαμα και το έπινα μονορούφι.

Αν είναι μερακλήδες, μπορούν να πάρουν τα υλικά και να φτιάχνουν ντολμαδάκια για μέρες σπίτι τους. Αν δώσεις ένα ψάρι σ' έναν άνθρωπο, θα φάει μια φορά. Αν τον μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει σ' όλη του τη ζωή άλλωστε. 

Αν θέλω να δω ρινόκερο, θα πάρω τα παιδιά μου και θα τα πάω σε έναν ζωολογικό κήπο, να δούνε έναν αληθινό ρινόκερο, όπως τον έκανε ο Θεός.

Τόσα χρόνια μετά, εντάξει, τα καταφέρατε,  έχω αρχίσει να πείθομαι πως τελικά ήμουν λιγάκι φλώρος, κάπως λαπάς. Δηλαδή εντάξει να πάθω καμία θλάση, κανένα τράβηγμα, κάποιον άλλο τραυματισμό, αλλά εγώ πήγα και πέθανα και δεν μπορείτε να με αφήσετε στην ησυχία μου. Εκεί, να μου το τρίψετε στη μούρη, με στόριζ, ποστς και αφιερώσεις.