Παρακολούθησα με σκεπτικισμό και προβληματισμό τις εκδηλώσεις μνήμης και τις πορείες για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Εντάξει, καλά είναι όλα αυτά και τα σεβόμαστε, αλλά μήπως είμαστε κάπως υπερβολικοί; Λέω εγώ τώρα. Τι έγινε δηλαδή στις 17 Νοεμβρίου του 1973; Ένα απλό τροχαίο ήταν και οι αριστεροί το έχουν κάνει σύνθημα και σημαία. Φτάνει πια.
Έκανε ένα λάθος ο οδηγός του τανκ, του έφυγε λίγο ο χειρισμός στο βρεγμένο οδόστρωμα της Πατησίων, χάθηκαν μερικές ζωές εκτός του Πολυτεχνείου και το γιορτάζουμε ακόμα σαν παράδειγμα αντίστασης;
Τόσα τροχαία γίνονται καθημερινά, τόσα ανθρώπινα λάθη, είναι ανάγκη να τους δίνουμε τόση σημασία; Ας ηρεμήσουν οι αριστεροί, έχουμε κι άλλα πράγματα να ασχοληθούμε. Get a life που λέει αγγλιστί ο γιος μου ο Περσέας και τον διορθώνω γιατί τον παροτρύνω να μιλάμε μόνο ελληνικά σε αυτό το σπίτι.
Προχωράμε.
Το Ήταν να μη γίνει η αρχή: Η δεκαετία 2011-2020 από το Κουλούρι κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Αίολος.
Απόψεις
Στην Ελλάδα που ο νοικοκύρης κοιμόταν με τα παράθυρα ανοιχτά, είχε εμπιστοσύνη στην ασφάλεια και στους θεσμούς και φρόντιζε να καταδώσει όποιον δεν συμφωνούσε. Στην Ελλάδα που είχε δρόμους, είχε αρχές και είχε τη φλόγα του φοίνικα.