Σοκ στον πολιτικό κόσμο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία της πρωτεύουσας προκάλεσε η αποκάλυψη πως για κάθε πραγματικό επιβάτη του τραμ, το Υπουργείο Μεταφορών πλήρωνε μέχρι σήμερα δύο ηθοποιούς και απασχολεί και έναν μαθητευόμενο ηθοποιό που κάνει την πρακτική του.
Η αποκάλυψη ήρθε από υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών, η οποία έλεγχε έξοδα υπουργείων. Ύστερα από έρευνα προέκυψε πως από το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 μέχρι σήμερα, πληρώνονται ηθοποιοί για να παριστάνουν τους επιβάτες, σε μια διπλή προσπάθεια:
Αφενός να κρύψουν το πόσο άχρηστο ήταν το δημόσιο έργο αυτό τελικά, αφετέρου να δημιουργήσουν μια αίσθηση πως είναι νορμάλ να χρησιμοποιεί κανείς το τραμ για να μη χαθούν και οι λιγοστοί επιβάτες που είχε. Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμα και οι τεχνοκράτες της Τρόικας δεν είχαν εντοπίσει τα μυστικά κονδύλια αυτά.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρο Μπιμπίλα, ο ρόλος του επιβάτη του τραμ είναι πολύ απαιτητικός και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που έπαιξαν αυτούς τους ρόλους όλα αυτά τα χρόνια.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «Απαιτεί υπομονή, αντοχή στη ζέστη και στο κρύο, εσωτερίκευση του γεγονότος πως δεν πηγαίνουμε πουθενά τελικά και πως όλα είναι μάταια». Ιδιαίτερα δύσκολο είναι να «παίζεις έναν ρόλο όταν οι άλλοι γύρω σου δεν γνωρίζουν πως είσαι ηθοποιός: Είναι άλλο να παράγεις ήθος σε μια σκηνή και να απολαμβάνεις στο τέλος ένα χειροκρότημα, άλλο να τελειώνεις μια τρίωρη παράσταση, να βρίσκεσαι στο Ασκληπιείο Βούλας και να μην μπορείς να το πεις και σε κανέναν».
Το Ήταν να μη γίνει η αρχή: Η δεκαετία 2011-2020 από το Κουλούρι κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Αίολος.
Απόψεις
Στην Ελλάδα που ο νοικοκύρης κοιμόταν με τα παράθυρα ανοιχτά, είχε εμπιστοσύνη στην ασφάλεια και στους θεσμούς και φρόντιζε να καταδώσει όποιον δεν συμφωνούσε. Στην Ελλάδα που είχε δρόμους, είχε αρχές και είχε τη φλόγα του φοίνικα.